Birçok kez düştüğümüz bir çukur var. Adına endişe soyadına dünya derler. Çok yakından tanırsınız kendisini, kendimizi tanımazken. Çok bilen çok yanılır demişlerdi de kulak asmamıştık. Ama bilseydik çok bilenin hayası noksan olacağını, çok bilir miydik hiç? Peki koşuşturmaca olarak yumuşattığımız, KAPRİSTALİZM sistemine kapılmaya ne demeli? Ey gönlünün ihtiyaçlarını bilmeyen akıl, sen ne işe yararsın huzur veremedikten sonra. Dünya için vaad edilen şey huzurdan başkası mıydı da, peşine düştün mutluluğun, zevkin ve rahatlığın? Uyan artık ey divane, gaflet uykundan.