İlk içen ben oluyorum, yitirdiği gözleri arayan bir maviden.
Senin ayak izlerinden içiyorum, ve görüyorum:
Bir incisin parmaklarımın arasından kayıp giden, büyüyorsun!
Büyüyorsun bütün unutulmuşlar gibi.
Yuvarlanıyorsun: Hüznün kapkara dolu tanesi,
Veda sallayışlarından bembeyaz olmuş bir mendile düşüyor.
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.