Bir ara insanları anladığımı sandım
Sonra sandığımı anladım
Akıl durdu
Kalp soğudu
Dilde susunca
Vazgeçtim
İnsanlar rahat bıraksa hayat harika olabilirdi
Bu aralar “iyiyim” demekle kandırıyorum kendimi
Bu aralar beni rahat bırakın ! Diye bağırası gelir ya insanın
İşte öyleyim
Hayat işte
Beklediğin gelmez
Kovduğun gitmez
Ne kadar iyi niyetim varsa hepsini sömürdüler
Bazen ayna karşısında, kendi omzumu sıvazlayıp kendime “Aferin be! Yine iyi dayandın bu yaşa kadar”diyorum.
Ne adaletsiz bir dünya .