William Shakespeare gerçekten her tiyatro eserini hayranlıkla okuduğum bir yazar, usta. Şuana kadar her eserini özümseyerek ve ince anlamlarıyla derinlere inerek okumaya çalışıyorum.
Daha önce okuduğum eserlerinden hepsini çok beğensem de en çok
Macbeth 'i beğenmiştim ve bende derin bir yer bırakmışlardı.
Romeo ve Juliet ise güzel ama bu iki kitabı gölgede bırakıp abartılacak kadar güzel gelmemişti.
Konusundan kısaca bahsedersem;
Kral Lear artık yaşlanmıştır ve krallığını 3 kızına paylaştırmaya çalışır. Kızlarına ona olan sevgilerini söylemeleri sonucu bir paylaşım yapacağını bildirir. 3 kızı arasında en büyük olan Goneril ve Regan kötü kalpli ve babalarının tüm mal varlığını elde etme hırsıyla doludurlar. Babaalarına olmayan sevgilerini ballandırarak anlatırlar ve yüklü bir servet payı kazanırlar ancak küçük kızı Cordelia ise babasına olan gerçek duygularını söyler, susar ve bu nedenle pay alamaz. Kral lear'n en sevdiği kızı olmasına rağmen evlatlıktan reddedilir ve daha düşük bir seviyede gibi görülen ancak daha sonrasında çok yüksek seviyelere çıkan ve Cordelia için bir şans olan fransa kralıyla evlendirilir.
Kral Lear daha sonrasında bu iki büyük kızının yaptığı kötülükleri, aslında babalarını sevmediklerini, birbirlerinin bile kuyularını kazıp kocalarını aldattıklarını anlar ve cordelia'ya haksızlık ettiğini anlar. Ancak iş işten geçmiştir. Cordelia babasının yaptıklarına rağmen, haksızlığa uğramasına rağmen babası için savaşır ve onu tekrar eski rütbesini amasına yardım etmeye çalışır. Ancak sonu hüzünlü olur.
Bir taraftan da Gloucher kontu ve oğulları vardır. Piç olarak anılan oğlu Edmund kötü kalplidir ve piç olmasından dolayı intikam ateşiyle yanıp tutuşur. Dürüst ve güvenilir üvey kardeşi Edgar'a iftira atarak babasının gözüne girer ve babasının servetine ulaşmaya çalışır. Aynı zamanda Goneril ve Regan'a ikili oynayarak yasak aşk yaşar.
Edgar ise babasının ona yaptığını, onu haksız yere öldürme emri verdiğini tıpkı cordelia gibi unutur ve her koşulda, babası düşkün duruma düştüğünde, kör olduğunda yanında olur, sahip çıkar.
Diğer bir taraftan da kralın sadık dostu, Cordelia gibi doğruları söylediği için kovulan , haksızlığa uğrayan Kent vardır. O da yaşadıklarına rağmen bir an olsun kralı bırakmaz ve kılık değiştirerek hep yanında olur, onu kurtarmaya çalışır.
Bu eserini de çok sevdiğimi söyleyebilirim. Konusu ilgimi çekmişti ve en önemli olayı Cordelia karakteriydi. Herkes tarafından adını hep duyduğum ve dizilerde çokça rastladığım bir karakterdi. Oldukça merak ediyordum. Eserde Cordelia çok büyük bir yer kaplıyor gibi duruyor ancak çok az diyaloğu ve sahnesi var denebilir. O sadece ruhen var gibi.
Her bir karakter o kadar özenle yaratılmıştı ki hayran kaldım. Yaşanan olaylar çok akıcı ve bağlantılıydı. Sanırım en aksiyonlu ve en çok karakter barındıran eseri olabilir yazarın.
Kent, Edgar ve Cordelia karakterleri yaşadıkları olaylar bakımından bağlantılı karakterlerdi bence. İçlerinde en çok Edgar'a hayran kaldım denebilir. Baba sevgisi ve o iyilik çok etkileyiciydi. Yaşadıklarına rağmen babasına ders vermesi, onu bir an bırakmaması duygulandırıcıydı. Cordelia sahneleri daha fazla olsun, kralla olan sahneleri artsın isterdim. Aralarındaki o ilişki çok açıklanamamıştı bence.
Goneril, Regan, Edmund karakterleri de ayrı bir kümede bağlantılılardı. Zaten hepsi birbirine de ihanet ediyordu ve kıskanıyorlardı ancak yine de birlikte hareket halinde kötülükler ordusu gibiydiler. Edmund karakterine inanılmaz gıcık oldum. Çok kötüydü, her ne kadar sonda ölmeden önce akıllansa da.. Goneril'in ise sonda Regan ile olan iç savaşı şaşırttı beni. Hep birlik olurlar sanıyordum. Goneril mi daha tehlikeli, yoksa kardeşi Regan mı bilemedim. Goneril planlı kötüyken Regan sinsiydi.
Eser ana tema olarak çok güzeldi. İhanetleri, insanların kıskançlıklarını, haksızlığı, yalancılığı, sahte duyguları, güven duygusunu çok güzel aktarmıştı yazarımız. Eninde sonunda gerçeğin çıkacağı, haksızlıkların düzeleceğini gösteriyordu. Gerçek sevginin ne demek oluduğunu, evlat ve baba arasındaki geçek bağ nedir gösteriyordu. Her ne olursa olsun haksızlığa da uğrasan, doğrunun yanında olmayı öğretiyordu. Kimseye güvenmemeyi gösteriyordu. Bağlılık nedir anlatıyordu. (Goneril'in uşağı beni bu konuda çok etkiledi. Goneril'in sözünün dışına asla çıkmaması ve krala bile kafa tutması..)
Othello kadar beğenemedim evet ama bu okuduğum dönemin yoğunluğundan tam kendimi veremememden de kaynaklı olabilir. Çünkü gerçekten çok güzeldi. Kesinlikle okunması gereken bir eser. Yazarın bence en çok ders veren eseri olabilir. Çok özlü sözler vardı. Akıcı ve çok güzeldi.
Kral LearWilliam Shakespeare · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 20098,1bin okunma
·
130 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.
