İşte budur bizim en büyük zayıflığımız. Kendimizi sevmeyi öğrenmeden, başkasını sevmeye çalışmak. Kendi varlığımızı kabullenmeden başkasının varlığını onaylamak ve sindirmeye çalışmak. Daha kendimizi hazmedemeden, iyice çiğneyip özümsemeden birine yer açmak ve ona bağlamak tüm varoluşumuzu. Böyle bir denklemde mutluluk ve gerçek aşk yaşanabilir mi gerçekten? Karşımızdakine nasıl olur da âşık olabilir ve sevebiliriz onu daha kendimizi sevip, âşık olmadan?
·
179 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.