henüz anlayamadığım
geçitlerine varıyorum sevdanın
ellerim çoğu defa boş
kalbim kırık sokaklar ortasında
alnımda siyah benekleri umudun
nedendir bilmiyorum dostlar
yürümeyi tam öğrenemeden
ya yollar bana göre değil
ya ben yolları tanımıyorum
içim de sancılı ceylanlar
koştular yıllarca ışığa doğru
dünya karanlık ekti bahçeme
kurudu yaprakları iğde ağaçlarının
Sayfa 38 - TimaşKitabı okudu
·
43 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.