Ömer Hayyam dinsiz, kadın düşkünü ve şarapçı olarak lanse edilse de tasavvufta kullanılan metaforlar gibi onun rubailerinde geçen sevgilinin Allah’ı, şarabın Allah aşkını, sarhoşluğun da vecd halini simgelediğini düşünüyorum. Bu bakış açıyla okunduklarında anlamları bambaşka bir boyut kazanıyor. Hatta biraz daha ileriye gideyim, dörtlüklerinde sadece sufizmi değil melamiliği de seziyorum. Melami, bildiğiniz üzere, gerçek özelliklerini saklayarak halkın kınamasını üzerine çekendir. Görünen o ki Ömer Hayyam bu hususta gayet başarılı olmuş.