Ertesi sabah saat on sularında, pejmürde ve aç halde Portland Place'te ayaklarımı sürüyerek yürüyordum ki bakıcısının elinden tutup çeke çeke götürmekte olduğu bir çocuk, tek ısırık alınmış kocaman bir armudu şu mazgalına attı. Ben elbette hemen durdum, arzu dolu gözlerimi çamurlu ganimetin üzerine diktim. Armudu yemek için ağzım sulanıyor, midem ona aş eriyor, tüm varlığımla yalvarırcasına onu istiyordum...
Sayfa 18 - Pejmürde: Eski püskü, yırtık, dağınık ve perişan.Kitabı okudu
·
17 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.