Kendimi 70'lerin Kıbrıs'ında gezmiş gibi hissediyorum. Yazar öyle güzel betimlemiş ki. Mutlu İncir'de sanki onlardan biriymiş gibi, olanları ilk elden görmüş gibiyim.
Bir ağaç bizim dışardan gördüğümüz gibi sadece bir ağaç değilmiş aslında. Ağaçların da duyguları ve nesilden nesile aktarılan birikimleri varmış. Kitabın yarısı bir İncir Ağacının gözlemlerini anlatması şeklinde ilerliyor. Alışılmışın dışında olabilir evet ama bu durum kitabı oldukça diri tutmuş.
Kıbrıs sorunu malumunuz siyasi hassasiyeti olan bir konu. Yazar bu durumu oldukça hassas, siyasi konulara girmeden, evrensel konular üzerinden anlatmış.
Ben yıllar önce Elif Şafak'ın kitaplarına ara vermeyi tercih etmiştim. Bu kitabıyla içimde kitaplarına karşı yeniden bir ilgi uyandırdı. Okumanızı tavsiye ederim.