Dikkatimi çeken babanın kız çocuğundan hiç bahsetmemesi oldu. Bu durum “diğerleri gibi değiller” diyen babanın “diğeri” ni silikleştirmiş sanki. Onun dışında anlatılan konunun gerçek tarafı ve dışarıdan izlenmesi durumu var. Başımıza gelmeden anlayamayız anlamaya yaklaşırız. Kelimelerin ve biz insanların iki yüzlülüğü normal mi anormal mi?… Diğeri üzerinden inşa etmeye çalışılan hayatların bizdeki yıkımı gibi. Bir babanın “normal” çocuk için “anormal” gayreti.