Bu adamın ömrünce, en tutkulu anlarında bile yüzünün her bir sinirine hakim olması, suskun bir duvarı andıran hareketsiz yüzünde hiçbir zaman şiddetli bir öfke kabarması, kızgınlık ya da duygulanma görülememesi, en alelade olanı ile en korkunç şeyleri aynı tekdüze sesle, aynı umursamazlıkla dile getirmesi, imparatorun salonlarında da, en gürültülü patırtılı halk toplantılarında da aynı sessiz adımlarla yürümeyi başarabilmesi...
Sayfa 19Kitabı okudu
·
22 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.