Mutluluk
Söylemiş miydim hatırlamıyorum ama kendimi bu naif ne naif yahu, saftirik turistler gibi hissediyorum bazen. Özellikle de Yusuf Ağbi’nin evindeyken. Dünyanın daha derin daha yaşanmaya değer ve daha bahçe üstü bir yer olduğunu düşünüyorum oradayken.
Bir rehavet çöküyor üstüme, ruhumdaki kot farkını, kafamdaki çatlak kolonları görmez oluyorum. Doğrusu da budur belki, bir çeşit körlüktür mutluluk görmemektir.
Sayfa 39Kitabı okudu
·
11 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.