Gecenin apansız bir anında nefessiz kalmaktan yoruldum. Yorgunluktan gözlerimin batmasına rağmen zihnimin sonsuza kadar çalışacak dişlilerinde ezildim. İçimdeki sıkıntıları çözümlemeye enerji harcamaktan güçsüz düştüm. Güçsüzlüğün verdiği amansız ızdırabın çehresinde hüznüm acıya dönüştü. Ruhunum acıya karşı dayanamayışı, acının vücudumu istilasına yol açtı. İstila edilen bedenim iştahsızlıkla ne ile savaş vereceğini şaşırmış vaziyette bulduğu ilk hedefi seçti. Müzmin bir baş ağrısıyla, mide bulantısının eşlik ettiği nefes darlığında buldum kendimi. Dertlerin içinde nefessiz kaldığını hissederken, dertlerin gerçekten nefessiz bırakmasına şahit olmak..