Asrın en zengin adamıydı. İnsanların ruhlarını, vücutlarını çiğneyerek servete pençesini atmış, sonra da kaybettiği sevgiyi para ile tekrar elde edebilmek için yıllarca çalışmıştı. Bu suretle dünyaya iylikleri dokunmuş, belki de günahlarından daha ağır basacak kadar savap işlemişti. Öldüğü zaman ben bir vapurdaydım. Haberi tahtaya yapıştırmışlardı. Hemen hemen herkes bu habere sevindi ve birçoğu: "Çok şükür, kerata ölmüş," dedi
Sayfa 398 - Türkiye Yayınevi 1955 BaskısıKitabı okudu
6 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.