İnsan dediğin gökte bulut. Yaşam ne yana eserse o yan sürükleniyormuş. Bazen çivilenmiş gibi de kalabiliyor,rüzgarsız. Ama en çok deniz gibi kendini kıyıya vurup duruyor. Her vurduğu kıyıdan bir şeyler kopararak ya da özünü bırakarak çekiliyor kendi içine.