Acının Askerleri, "işgal"in romanı. Evvela Fransızların Hatay'ı işgalinin, o acı yılların. Fakat giderek genişletiyor işgal kavramını, öyle genişletiyor ki hayatın her alanında; insan düşüncesinde, insan duygusunda, evlerimizin içinde, dışında, her yeri kuşatmış bir işgali ifade ediyor. İnsan mademki soyutlamalar ile düşünüyor, dünyayı öyle anlıyor, Acının Askerleri de benzer yöntemi izliyor; somut, fiziki, korkunç bir işgali en bireysel, en soyut bir kavram hâline gelene kadar işliyor. Bahsettiğim husus, romanın iki sağlam ayak üzerine kurulmasını sağlamış. Öncelikle tarihsel, toplumsal bir gerçeklik, bir olgu ve bu olgunun sokaklara, evlere, insanlara ulaşması aktarılmış, sonrasında bu gerçekliğin insan zihninde, kalbinde geçirdiği yolculuk betimlenmiş. Yani hem tarihsel-sosyolojik ayak hem psikolojik ayak birlikte ve birbirine yakın kuvvetlerde çatılmış romanın yapısında. Yalnızca toplumsal gerçeklikler de değil, daha da yakına bakmış Burhan Günel, en temel insan ilişkilerini de irdelemiş: anne-evlat, kadın-erkek, akrabalık... Romanın dilini de bilhassa beğendiğimi söylemeliyim. Yer yer şiirsel bir dil kullanılmış, özellikle betimlemeler başarıyla gerçekleştirilmiş. Sahneler sağlam, diyaloglar sağlam. Çok süslü püslü değil ama tam olması gerektiği gibi, kendisi gibi. Beğendiğim bir roman oldu Acının Askerleri. Acıtıcı, boğucu yönleri var. Ancak es geçilmemeli, okunmalı. Tavsiye edilir.

Acının AskerleriBurhan Günel · May yayınları · 07 okunma

·

57 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Mustafa