Olduğumuz şeyi mazur göstermeye, temize çıkarmaya hiç gerek yoktur. Olmadığımız şey olmak için uğraşıp durmaya hiç gerek yoktur. Bizim sadece içi dışı birliğimize, bütünlüğümüze, konuşmayı öğrenmeden önceki halimize geri dönmemiz gerekir. Kusursuz. Küçük çocuklar olarak bizler sahiciyizdir. Aç olduğumuzda, sadece yemek yemek isteriz. Yorgun olduğumuzda, sadece dinlenmek isteriz. Sadece şimdiki zaman bizim için gerçektir; geçmişi umursamaz, gelecek hakkında kaygılanmayız. Yaşamın tadını çıkarırız; araştırıp keşfetmek ve eğlenmek isteriz. Kimse bize öyle olmayı öğretmez; biz öyle doğmuşuzdur.
Biz gerçek içinde doğar, ama yalanlara inanarak büyürüz. Bu insanlığın bütün dramıdır, hikayecilerin bütün sorunudur. İnsanlığın hikayesindeki en büyük yalanlardan biri, bizim kusurlu olduğumuz yalanıdır. Bu yalan benim yaşamım üzerinde büyük bir etki yapmıştı. Ve başkalarına varsayımlarda bulunmamalarını söylememe rağmen, bunun şu ya da bu şekilde hepimizin başına geldiğini varsayabilirim. Elbette hikayede farklılıklar vardır, ama sanırım kalıp herkes için az ya da çok aynıdır. Bu tuzaktan hemen hemen kimse kaçamaz.
Ben kusursuz bir küçük çocuktum. Masumdum ve olmam gereken şey olmadığım yalanını yuttum. Olmam gerektiği gibi olmak için çok çalışmam gerektiğine inandım. İşte ben hikayemi yaratmayı böyle öğrendim ve o hikayeye iman ettiğimden, hikaye benim için gerçek oldu. Ve hikaye, yalanlarla dolu olsa bile, kusursuzdur. Olağanüstü ve güzeldir. Hikaye doğru ya da yanlış, iyi ya da kötü değildir, o sadece bir hikayedir, o kadar. Ama farkındalıkla hikayeyi değiştirebiliriz. Adım adım, gerçeğe geri dönebiliriz.
Bilginin Sesi
Don Miguel Ruiz
··
2 artı 1'leme
·311 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.