Polat tahterevalli de yanıma oturdu. "Yara izime bakmıyorsun çok, neden?"
Ters bir bakış attım ona. "Baksam rahatsız hissedersin çünkü."
"Neden?" Yere bakıyordu. Dizlerini açmış, kollarını yaslamış, toprağı izliyordu. "Ben her sabah ve her akşam aynada o izi izliyorum, çok seviyorum onu." Seslice nefes verdi. "Yarayı sev derler..."
"Yarayı açanı sevdiğindendir o."
Güldü Polat, dalgınca. "Kim açtı bu yarayı, sormayacak mısın?" Normalde sormazdım. Kunt zaten, sorma demişti. Ama Polat bunu kendi dile getiriyorsa sormamı istediğindendi.
"Kim açtı?"
"Kız kardeşim," diye yanıtladı beni, ilk defa sesini yumuşatmıştı. "Senin gibi kara gözlü, simsiyah saçları olan... Bir kız kardeşim vardı benim..."
Sayfa 291
·
1 artı 1'leme
·23 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.