Eğer Carton'ın da kendini ifade etme fırsatı olsaydı, şu tür kehanetlerde bulunurdu:
"Barsad'ın, Cly'ın, Defarge'ın, İntikamcı Teğmen'in, jüri üyesinin, yargıçların; yani kökü kazınan eski zalimlerin yerini alan bu yeni zalimlerin, tedavülden kalkmadan önce, intikam dağıtan bu aletle can vereceklerini görebiliyorum. Bu dipsiz uçurumdan çıkıp yükselen güzel bir şehir ve pırıl pırıl insanlar görüyorum; bu insanların, gerçek anlamda özgür olabilmek için uzun yıllar süren mücadelelerinde kah zafer kazandıklarını, kah yenildiklerini görüyorum; geçmiş dönemlerin kötülüğünden doğan günümüze ait bu kötülüğün, yavaş yavaş miadını doldurup yok olduğunu görüyorum.
Uğruna yaşamımı feda ettiğim insanların, bir daha göremeyeceğim o İngiltere'de, huzurlu, üretken, refah içinde ve mutlu yaşadıklarını görüyorum. Kucağında benim adımı taşıyan çocuğuyla onu görüyorum. Yaşlanmış ve iki büklüm olmuş olsa da, hastalığını yenmiş ve muayenehanesinde huzurla hastalarına bakan babasını görüyorum. Kadim dostları olan, o iyi yürekli yaşlı adamın, bir on yıl daha tüm varlığıyla yaşamlarına güzellik kattıktan sonra, hak ettiği huzura kavuşmak için bu dünyadan göçtüğünü görüyorum.
Onların, onların torunlarının ve daha sonraki kuşakların yüreğinde kutsal bir yere sahip olduğumu görüyorum. Onu görüyorum; yaşlı bir kadın olmuş, bugünün her yıl dönümünde benim için gözyaşı döküyor. Onu ve kocasını görüyorum; bu dünyadaki devirlerini tamamlamışlar, fani yataklarında son kez yan yana yatıyorlar; ikisi de ruhlarında bana, birbirlerine verdikleri kadar onurlu ve kutsal bir yer vermişler.
Benim adımı taşıyan, bağrına bastığı çocuğunun, bir zamanlar benim gittiğim yoldan gidip başarılı olduğunu görüyorum; hatta öyle başarılı oluyor ki, ismim, onun ışığıyla pırıl pırıl parlıyor ve ismime sürdüğüm tüm o lekeler silinip gidiyor. Adil ve şerefli bir adam ve yargıç olan bu çocuğun, yine benim adımı taşıyan bir oğlunun olduğunu görüyorum; çok aşina olduğum bir alına ve altın sarısı saçlara sahip oğlunu buraya getirip, ona titrek ve yumuşacık sesiyle benim hikayemi anlatıyor.
Bu, hayatımda şimdiye kadar yaptığım en ama en güzel şey ve şimdi hayatımda hiç tatmadığım kadar büyük bir huzurla istirahat etmeye gidiyorum."
Sayfa 493Kitabı okudu
·
37 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.