Kalbimizde zifiri karanlık,
Hücremizde alaca karanlık,
Kazma savurduk,kürek salladık,
Hepimiz kendi cehennemimizde kaldık,
Sessizlik kaçar gider uzaklara,
Kalırız küstah çan sesleriyle baş başa.
Asla bir insan sesi duyulmaz,
Bir güzel söz olsun söylenmez,
Kapıdan sürekli bizi izler
Gaddar,merhametsiz gözler:
Her şeyi unuturuz,çürüdükçe çürürüz,
Ruhumuz ayrı,bedenimiz ayrı kokuşur.
Sayfa 45 - Can YayınlarıKitabı okudu
·
92 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.