Kendimi öldürme fikri ömrüm boyunca benimle dolaştı durdu . Becerebilirsem birazdan bitecek her şey . Bu dünyada var olmaya bu kadar dayanabildim . Sevdiğim iki insanı birbirine emanet edip gidiyorum. Yaşamak zehirli bir şey. Kendimi bildim bileli kendimle zehirlenip duruyorum. Belki annem haklıydı, korkunç bir insanım . Bir ucube. Ama işte, tutunuyor insan hayata . Hayat ağır basıyor. Bir süre. Sonra yoruluyorsun. Kim olduğumu sorup durmaktan ölesiye yorgunum.
Sayfa 168 - Doğan KitapKitabı okudu
·
14 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.