Yunancada dâhi ile şairin kökleri bir, ikisi de yaratıcı demek. Deha ilahi bir cezbedir, Eflatun'a göre. Kant için, "sanata kaideler sunan bir meleke." Hegel "Gerçek sanat ne öğrenilir, ne aktarılır", diyor.
Kabiliyet ile dehayı şöyle ayırıyor Schopenhauer: kabiliyet, belli bir hedefe başkalarından daha ustaca ok atmak; deha, oklarını, başkalarının bakışlarıyla dahi ulaşamayacağı bir hedefe saplamak. Taine, dehayı girift bir varlık olarak vasıflandırıyor. Önce sanatçının mizacı, üslubu, yapıcılığı, sonra çevre. Tabiat, insiyak, deha, mizaç, sinir sistemi, beyin veya kan... Bu esrarlı varlığa ne ad verirseniz verin, her büyük eserin ilk kaynağı o. Sabırmış, emekmiş, çevreymiş, hiçbir şey o cevherin yerini tutamaz.
20 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.