ne kadar değiştiğimi sonunda fark ettim. yarıştığımızda kaybetmeyi, kayalıklara kadar yüzdüğümüzde geride kalmayı, mızrak çarpıştırma veya taş sektirmede yenilmeyi artık umursamıyordum. böyle bir güzellik karşısında mağlup olmaktan kim utanırdı ki? akhilleus'un kazanmasını seyretmek, kumları döven ayak tabanlarını veya tuzlu suda inip çıkan omuzlarını görmek yeterliydi. o kadarı yeterliydi.
Sayfa 55Kitabı okudu
·
1 artı 1'leme
·114 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.