“Bence erotizm, ölüme dek yaşamın onaylanmasıdır. Cinsellik ölümü kapsar; yeni gelenler yok olanların devamı oldukları ve onların yerine geçtikleri için değil yalnızca, üreyen canlının hayatını tehlikeye de atmak için. Üremek yok olmaktır ve en basit eşeysiz canlılar bile ürerken kendilerini yok ederler. Eğer ölüm, yaşama evresinden bozulma evresine doğru geçmekse aslında onlar ölmezler; onların daha önceki varlığı, üreme yoluyla bu biçimden kopar (çünkü birken iki olurlar.) Bireysel ölüm, varlıktan arta kalan ve çoğalan yanın bir görünü-müdür yalnızca. Eşeyli üreme yaşamın, eşeysiz üremeye kilitlenmiş olan ölümsüzlüğün görünümüdür ve en karmaşık görünümüdür yalnızca. Hem ölümsüzlüğün, hem de bireysel ölümün bir görünümüdür o. Hiçbir hayvan, tamamlanmış hâli ölüm olan bir harekete kendini bırakmadıkça eşeyli üremeyi gerçekleştiremez. Kaldı ki, cinsel boşalmanın ana ilkesi benin tek başınalığının olumsuzlanmasıdır; ben, kendi varlığına yalnızlığı unutturacak kadar kuşatılıp kucaklandıkça bitkin düşer, kendini aşar ve bütün yaşadıklarının sonunda kendinden geçer. Söz konusu olan ister saf erotizm (tutku-aşk) olsun ister vücutlardaki şehvet, varlığın yok oluşu ve ölüm belirginleş-tikçe yoğunluk artar. Ölümün kaçınılmaz bir zorunluluk hâlini alması erdemsizliği yaratır."(2004:15)
Sayfa 92Kitabı okudu
·
28 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.