Akılda kalmayanın faydası olmaz teranesini yiyen var mı hala? Kitap okuyorum ama aklımda kalmıyor,film izliyorum ama yönetmenini unutuyorum o halde boşuna mı okuyorum, boşuna mı izliyorumcular bi silkelenin. Silkelenin de dökün şu aklınızdaki zırvamtırak sözleri.
Suyu içiyorsun ama damağında kalmıyor. Şimdi suyu boşuna mı içtin?
Okuduğun şey her neyse; o çok sinsi. En temel yapıtaşınıza yani ruhunuza işliyor ve onu değiştiriyor,dönüştürüyor, anlamlandırıyor. Yani unutmuyorsunuz sadece özümsüyorsunuz. Olan bu. Bence.
·
430 görüntüleme
Ne kadar okumak değil de nasıl okumak asıl konu. Bazen hiç beklemediğim bir anda yıllar önce okuduğum şey bir anda sohbet anında aklıma geliyor. O bilgi, enformasyon ya da adına ne diyorsanız toprağa atılmış bir tohum gibi sadece yeserecegi anı kolluyor.
Nasıl okumak mevzusu herkesin üzerine konuştuğu ama asla kimsenin anlamlandıramadığı dibsiz bir kuyu gibi. Kuyunun dibine ulaşan o tok taş sesini duymak isteyenimiz çok ama duyanımız çok az. Kuyunun dibine, göğün arşına, denizin derinine; ismine ne dersek diyelim belkide o ulaşılmaz sona ulaşmak gibi bir gayemiz var. Sanki orayı bulursak rahat edecekmişiz gibi, sanki daha çok ve daha çok tüketirsek kitabı,müziği,filmi veya resmi oraya yetişebilecekmişiz gibi. Bu da insanı "anlayandan" çok "tüketen" yapıyor. Büyük yanılgı ama alıcısı çok.
3 sonraki yanıtı göster
Buradaki temel mesele "kazanç". İtki ve yöneliş yalnızca ona dönük olduğunda, vücut, sahibini hüsrana uğratır.
İtkinin gücü ,yönelmenin sebebi, kazançtan payına düşen... Kazancı da gücü de ve hatta anlayışı da musalla taşına yatıracaklar. Öyle denir. Sebebi soracaklar. Hüsrana uğramış bir vücut bu denilecek. İşte hepi topu bu. Yığılgı. Basit olana hünerleme gücü eklediler. Hünerledi, hünerledi ve yine hünerledi ve kazandı. Ama neyden kazandı? Temel mesele de bana hep şeymiş gibi gelir "anlayış"
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.