Gönderi

İnsanları birbirine bağlayan, ucunda belki her akşam beklenmedik bir mutluluk ya da yalnızlık güneşinin battığı esrarengiz yollar onu cezbediyordu. Aklına getirdiği her insan ona dayanılmaz derecede sempatik geliyordu; her birine rastlayabileceği sokakları birer birer arşınladı; tahminleri gerçekleşse, tanımadığı ya da kayıtsız birine korkusuzca, tatlı bir heyecanla yaklaşırdı. Fazlasıyla yakınında kurulmuş sahne dekoru çökmüştü; hayat bütün yeniliği ve gizemiyle, davetkar manzaralar halinde göz alabildiğinde karşısında uzanmaktaydı.
Sayfa 100Kitabı okudu
·
23 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.