İnsan denilen varlık, kaybetmeye alışkın değil, alışmaya alışkın.. Gerçekten kaybeden, kaybettiğiyle yaşar ve kaybettiğiyle de ölür..
Son nefesine kadar da sürer bu azap..
Hatta ölünce kavuşacağız der, kaybedenler..
Hiç sahip olmamak ise, sahip olmayı hiç bilmemektir. Oysa bilmediğini sadece tasavvur edebilir insanoğlu ; doğru anlamlandırarak, doğru anlayabilmek için..
İnsanoğlu bilmediğini tasavvur edermiş ama hiç yaşamazmış.. Yaşamadığı yerlerde de ölmezmiş..