“Cennet bahçelerinde dolaşmasına izin verip, sevecen ve güzel yaratıkların benim duygularıma yakınlık duyacaklarını ve kederimi alacaklarını düşlemeye cesaret ettim; onların meleksi görünüşleri mutluluk gülüşleri saçıyordu. Ama hepsi bir düştü; Havva ne üzüntülerimi yatıştırdı ne de düşüncelerimi paylaştı; yalnızdım. Âdem’in yaratıcısına yakarmasını anımsadım. Ama benimki neredeydi? Beni terk etmişti ve kalbimin acısıyla onu lanetledim.”
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.