"Yüzbaşı,acele ile sadağını, yayını,kılıcını çıkarıp kapının yanına fırlattı, kolları kendisine uzanan kadına yaklaştı, diz çöktü. Yüzünü karısının yüzüne değdirdi. Başlarını birbirlerinin omuzlarına koyarak uzun süre öylece kaldılar.Bütün dünya üzerlerine eğilmiş onları örtüyordu sanki. Bu çadırın dışında kalan ve büyük seferle ilgili her şey anlamını gerçeklerini yitirmişti. Şimdi önemli olan yalnız onlardı,bu macerada onları birleştiren duyguydu."
Sayfa 48 - Erdene ve ToluganKitabı okudu
·
1 artı 1'leme
·6 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.