smey: Sokağa baktı. Altıncı caddenin yokuşunu iniyorlardı. Neriman kendinde bir boşluk hissetmeye başladı. Niçin yaşadığını kendi kendine sordu. Ne Macit, ne Şinasi, ne balo, hiçbir şey o ânda onu çekmiyordu. Niçin yaşıyor, niçin niçin? Bunu kendi kendine soruyor ve bir müddet için uzaklaşan nakarat tekrar hatrına geliyor: "Ben bir alçağım, beni kabul et, sana geliyorum." Ve içinde her şey için bir nefret. Bir aralık etrafına ve insanların yüzlerine baktı. Tramvayda hiç kimse gülümsemiyordu. Hepsinde yük taşıyan insanların yorgunluğu ve bezginliği var. Tramvay onları bir tarafa götürmese, hepsi, oldukları yerde senelerce kalacaklarmış gibi ezik ve bitik. Hepsinde bir bedbinlik. En küçük sebeplerle kavgaya bahane arıyorlar.

Sokağa baktı. Altıncı caddenin yokuşunu iniyorlardı. Neriman kendinde bir boşluk hissetmeye başladı. Niçin yaşadığını kendi kendine sordu. Ne Macit, ne Şinasi, ne balo, hiçbir şey o ânda onu çekmiyordu. Niçin yaşıyor, niçin niçin? Bunu kendi kendine soruyor ve bir müddet için uzaklaşan nakarat tekrar hatrına geliyor: "Ben bir alçağım, beni kabul et, sana geliyorum." Ve içinde her şey için bir nefret. Bir aralık etrafına ve insanların yüzlerine baktı. Tramvayda hiç kimse gülümsemiyordu. Hepsinde yük taşıyan insanların yorgunluğu ve bezginliği var. Tramvay onları bir tarafa götürmese, hepsi, oldukları yerde senelerce kalacaklarmış gibi ezik ve bitik. Hepsinde bir bedbinlik. En küçük sebeplerle kavgaya bahane arıyorlar.

Sayfa 107Kitabı okudu

Fatih Harbiye Peyami Safa

20 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

smey