Yıl 1915 bundan 96 yıl evvel Çanakkale savaşı oldu, düşmanlar denize döküldü. Taş taş üstünde kalmadı. Düşmanlar askerler öldü bitti ama yer yer hala bazı yerlerde savaş devam ediyor. Bilecik vilayetinin tren istasyonunda bir tren askerlerle hış hış dolu. Sonbahar havası soğuk, şimşeklerin çatıp çakıp yüzünü aydınlattığı bir gecede yaşlı bir Türk anası garip garip bekliyor tren istasyonunda. Komutanda merakla o kadına bakıp onu izliyor. Yaşlı kadın fakat dimdik ayakta duruyor. Güzel İslâm'a uygun bir örtüyle örtünmüş. Komutan sordu.. "Ana hayırdır niye duruyorsun?" Yavrum ben Bileciğin Söğütlü kazasının Akgünlük köyündegim, Mehmet oğlu Hüseyin'in çağrılmasını bekliyorum, tren kalkmak üzere, askerlerin ismi okunuyor. Mehmet oğlu Hüseyin'in ismi okundu, geldi Hüseyin annesiyle vedalaşmaya. Anne oğlu Hüseyin'i bağrına bastı ve dediki: "Oğlum Hüseyin baban Dimoka'da, dayın Şıbka'da, abilerin Çanakkale'de şehit düştü. Oğlum Hüseyin, hayatta kalan son yongan sensin. Eğer minarelerden ezan sesleri dinecekse, kapanacaksa, camilerin kandilleri sönecekse, Kuranlar susacaksa; ölde geri gelme. Hüseyin, hadi yolun açık olsun." Komutan ilerden bunları dinliyordu. Heyacanla sordu. "Sizin ailede kimse kalmadı mı ana?" Kadın,"evet kalmadı dedi. Ve devamında üstelik bizim köyün mezarlığına 50 yıldan beri bir erkek defnedilmedi." Komutan iyice hayrette kaldı. Ana yani sizin köyde hiç erkek kalmadımı?.. Kadın: "Oğlum bizim töy erkek dolu, erkek. Yani erkeklerimiz gitti amma hiç bir işimiz geri kalmadı. Onların yapacağı işi biz yapıyoruz. Bağrımıza kara taş bağladık, düşmam bu memleketten gidinceye kadar uğraşacağız. Allah benim bu düşmanlar memleketi terketmeden canımı almasın." dedi....
-Mahmud Ustaosmanoğlu (k.s) / Efendi Hazretlerimizin Sohbetleri 3
Sayfa 86Kitabı okuyor
··
262 görüntüleme
Okuyun...
ecdad kalksa mezardan tükürmez mi yüzlere ..
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.