Her ne kadar işin iyi tarafına bakmaya çalışsak da,her ne kadar gelecekte her şeyin yoluna gireceğini düşünmek istesek de,eninde sonunda bazı anlarda nefes bile alamadığımızı ve kendimizi güçsüz hissettiğimizi kabul etmemiz gerekiyordu.Sanki avazımız çıktığı kadar bağırıyorduk ama duyan yoktu;mutluluk inancı,hiçbir zaman arkamızı yaslayabileceğimiz bir şey olmuyordu ve manalı gelen tek kelime kaçmak oluyordu.