Beklemek cebimde ki bir paket ümit,
Ve yaktıkça beni güzel eden.
Beklemek benim demlik demlik içtiğim çay,
Hoşuma gider birazda şekerli.
Beni enterasan bir hâle sokan,
Ve beni birden sevindiren.
Cümlelerime yansıyor öyle birer birer,
Ve benim kalbimde durup yeşeren.
Kasabamın aziz sokaklarından çıksam,
Beni dertlerle bazen hemfikir eden.
Ben galiba benliğime çok aşığım,
Ve ben galiba benliğime dolu dizgin giderim.
Güneşin battığı zamandan doğduğuna kadar,
Ömrümün yeşerdiğine bilhassa.
Hep beklemekle geçen adımlarım,
Hep beklemekle yeşeren umutlarım.
Ah beni benden edip kendi kendime aşık ediyor,
Beni benliğimle yeniden doğuran.
AYKUT BARIŞ ÇELİK