Mutlu ya da tasasızken, aynanın karşısında birisi olurdun. Üzgünken ise birisi olmaktan çıkardın: Yüz çizgilerin silinirdi, alışkanlıktan "ben" dediğin şeyi tanırdın ama sana bir başkasının baktığını görürdün orada. Bakışların yüzünün içinden o havadan yapılmışçasına geçip giderdi: Karşındaki gözlerse dipsizdi.
·
30 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.