"Yalnızlık benim tercihim" deriz, daha asil bir duruş gibi gelir bize bu. Kırklarında bunun kendi tercihinin olmadığını, buna mecbur bırakıldığını anlar insan. Bir umut, insanlara karışayım dersin. Şehre inip hiçbir şeyi bıraktığın gibi bulamamaya benzer bir şaşkınlıkla kalakalırsın. Yine koşa koşa mağaraya kaçarsın. Herkes seni halinden hoşnut zanneder...
·
18 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.