Haddini bilmek "kendini bilmek"tir. İşte bütün mesele.
Birçok eserini okuduğum, okuduklarımda kendimi bulduğum bir hikaye yazarı 
Mustafa Kutlu Yaşayan en iyi hikayeci olduğunu düşünmekle birlikte deneme türünde de oldukça başarılı olduğunu düşünüyorum. Gözlem gücü oldukça iyi, eleştirilerini yaparken bu gücünden fazlasıyla yararlanıyor. Hemen her konuda bir şeyler buluyorsunuz kendisinde.
Dem Bu Demdir Mustafa Kutlu'nun deneme türünde bir eseri. Okurken dikkate almamız gereken bir husus var: Yazılar 20 yıllık bir zaman dilimi içinde kaleme alınmış o nedenle günümüz dünyasıyla yer yer farklılık gösterebiliyor.
"Geçti mi geçen günler?" (s. 11)
Geçti ama nasıl geçti? Nerede o eski insanlar? Nerede o eski bayramlar? 
Yaşar Kemal'in dediği gibi o güzel atlara binip çekip gittiler mi? Ve elimizde kalan yine demirin tuncu... Geçen zamanın en güzel tanığı yazarımız. Bayramı bayram gibi yaşayan, meyveyi dalından koparanlardan... Şurada kaç kişi kaldık ki meyveyi dalından yiyebilen? Çağın oyununa gelip göçtük apartman dairelerine. Ne komşumuzu tanır olduk ne mahallemizi. Böyle bayram olsa ne...
"Bayram gelmiş neyime,
Kan damlar yüreğime." (s. 27)
Bayram demişken, kaçımız aile ziyaretlerine gidebiliyoruz ki artık? Tatil biletleri, turlar... Yo yo yanlış anlaşılmasın kimseyi suçlamıyorum, 21. yüzyılda yaşamak için yıl boyu çalışmaya mahkum olan insanlar elbet hak ediyor iki hafta olsun tatili... Zaten ilaçlarla, psikologlarla yaşar olduk. Ama gel gelelim ona da gidemeyenler var. Kimi kimsesi olmayanlar da... Zor çağda yaşıyoruz vesselam. Zor insanlarla.
"Derin ve uzun bir uykuya ihtiyacı vardır." (s. 142)
Şimdi kimin yok ki? Kuşlara kadar... Hem şairin dediği gibi "Kuşlar da kaderle uçar."
Yaşadığımız dünyanın problemlerine bir bir değiniyor Mustafa Kutlu, olanca duyarlılığıyla. Ve reçeteyi de veriyor, uygulamak kolay olmasa da: "Şu anın değerini bil, yapacaklarını erteleme. Yarını da düşünmek gerekli kuşkusuz. Ama bugünden fazla değil. Çünkü gerçekten yarın olmayabilir." (s. 24) Kuşkusuz Batılıların carpe diem dedikleri şeyden farklı bizim anı yaşama düşüncemiz. Bizde hep bir yarın hep bir ölümün ötesi düşüncesi var. Ama şunu da unutmamak gerek, an bu an. Yapacağımızı bu anda yapacağız.
Öngörülü bir yazar. Ders almadığımız depremleri, sonuçlarını ve daha da ders almazsak nelerin olacağını yıllar öncesinden söylüyor bize, "Depremin o karanlık soluğu, her evin, her pencerenin, her bakışın, her duruşun berrak camını tuz buz etti." Ve Erzincan depreminden, rantlardan, yüksek binalardan bolca örnekler veriyor. Ders almış mıyız peki? 6 Şubat daha dün gibi... İnsan unutuyor, aldığı dersi bile. Hatta kendini bile: "Demeye dilim varmıyor ama, insanlar da birbirlerini unuttular." (s. 45) Ve unuttukça Yaradan hatırlatıyor.
"Bir kitap daha bitti. Daldan bir yaprak düştü." (s. 18)
Bitti. Başlayan her şey gibi... Yer yer Yahya Kemal'e götürdü ve İsmet Özel'e. Kimi yerlerde Erdem Bayazıt'ta buldum kendimi
"Sıla, ey ruhumuzun cografyası," derken. Ve Eşrefoğlu Rumi: "Cihanı hiçe satmaktır adı aşk" Kaçtıkça türküler yakaladı beni:
"Keklik gibi kanadımı süzmedim
Murat alıp doya doya gezmedim
Bu kara yazıyı kendim yazmadım."
Üzerinde düşünmemizi, sorgulamamızı gerektiren birçok konu bırakarak gitti. Kapağı kapadığımda zihnimdeki etki devam edecek biliyorum. Eserde geçen bir soru ile incelememe son vereyim:
"Sahi son yIllarda hiç leylek göreniniz oldu mu?"
Mavi Kuş'a sevgilerle...
··
2 artı 1'leme
·1.976 görüntüleme
Hocam siz niye bir grup kurmuyorsunuz siz anlatsanız biz dinlesek 😅
Okumaya bile zor yetişiyorum 😊
1 sonraki yanıtı göster
Harika bir yazı olmuş kaleminize sağlık çok keyifle ve üzülerek okudum bu platformda çok daha iyi yerlere gelmeniz dileğiyle...🤍🌸 Özellikle carpe diem ile ilgili sözleriniz beni benden aldı. "Bizde hep bir yarın hep bir ölümün ötesi düşüncesi var." Kitabı bu incelemeden sonra mutlaka okuyacağım.
Evettt leylek karşı komşumun bacasına sık sık geliyor. Bahçemde sincaplarım, kumrularım, alaca kargalarım, serçelerim…
Bayramım çocukluğumda tüm sevdiklerim uzaklarımda olduğundan beri bir gurbeti içimde taşıyorum.
“Kuşlar da kaderle uçar” demişsin ya benim gökyüzümde kuşlar da kederle uçar.
Emeğine, fikrine sağlık Mikail incelemelerin bence bu uygulamayı güzelleştiriyor. Kendinden kattıklarınla da kitapları güzelleştiriyorsun.
Katkın için teşekkür ederim Piraye. Öyle bir ortamda yaşamak güzel...
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.