Hayatı gelecekteki bir “umut” yerine şimdi yaşamamızda ısrar eder. İki kuşak sonra Nietzsche onun kaldığı yerden devam ederek umudun en büyük belamız olduğunu söyler; dikkati elimizdeki tek hayattan uzaklaştırıp gelecekteki hayali bir dünyaya odaklandıkları için Palton’u, Sokrates’i ve Hristiyanlığı yerlere vurur
Sayfa 363Kitabı okudu
·
6 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.