– Peki, bir çalgıcıyı, müzik yoluyla çalgıdan anlamaz hale getirebilir miyiz?
– Hayır.
– Binicilik yoluyla da bir biniciyi ata binemez hale geriremeyiz?
– Getiremeyiz.
– Peki, doğrulukla da doğru bir adamı doğruluktan ayıramayız değil mi? Kötüleri de kötülük yoluyla iyi edebilir miyiz?
– Yoo, edemeyiz.
– Öyle ya, soğutmak sıcaklığın değil soğukluğun işidir değil mi?
– Evet.
– Islatmak da, kurunun değil yaşın işidir?
– Şüphesiz.
– Kötülük etmek de, iyinin değil kötünün işi olabilir?
– Öyle.
– Ama doğru adam iyidir değil mi?
– İyidir.
– Demek ki Polemarkhos, ne dostuna ne de bir başkasına kötülük etmek iyi adamın işi değildir, kötü adamın işidir.
– Öyleyse şu sonuca varıyoruz: Biri çıkar da, doğruluk, herkese borçlu olduğumuzu vermektir, derse, bundan da doğru adamın borcu düşmana kötülük, dosta iyilik olduğunu anlarsa, bu sözü söyleyen, akla uygun söz söylemiş olmaz. Söylediği gerçeğe aykırıdır; çünkü bir kimseye kötülük etmenin hiçbir durumda doğru olmadığını gördük.
Sayfa 13Kitabı yarım bıraktı
9 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.