Nefs-i insaniye gafletle kendini unutuyor.
Mahiyetindeki hadsiz aczi, nihayetsiz fakri, gayet derecedeki kusurunu göremez ve görmek
istemez. Hem ne kadar zayıf ve zevale maruz ve musibetlere hedef bulunduğunu ve çabuk
bozulur dağılır et ve kemikten ibaret olduğunu düşünmez. Âdeta polattan bir vücudu var gibi
lâyemutane kendini ebedi tahayyül eder gibi
dünyaya saldirir.
Bediüzzaman Said Nursî
·
1 artı 1'leme
·15 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.