Çeşitli ulusların yaşlılarına gösterdikleri ilgi değişiktir. Tasmanyalılar ihtiyarları kendi hallerine bırakırlar. Aruntalar, Hottentotlar ise aksine onlara karşı büyük bir saygı gösterirler. Papu'lada yaşlılık yoktur: ihtiyarlar hayatlarına kendi elleri ile son verirler. Yine bazı boylar yaşlılarını saygıdan veya acıma hissinden öldürürler.
Uygar evrende acaba buna benzer bir tepki olacak mıdır? Onu gelecek gösterecektir. Bu gün için yaşlıların çoğalmasının bazı ülkelerde bir endişe uyandırdığını söyleyebiliriz. Gittikçe azalan çalışma yaşındaki kütlenin bunları beslemesi gerektirecektir. Genç kuşak yaşlıları beslemekte acaba bir zorunluğa uğrayacak mıdır? Devletler tekaüdiyeleri, sigortalar primleri veremeyecek hale gelecek midir? Yoksa yaşlılara uygun çalışma alanları ve kazanç kaynakları mı aranacak?
Problem çok büyük olmasa gerekir. Bundan yüz yıl kadar önce gençler belki çok az sayıda yaşlıyı beslemek zorunluğunda idi. Fakat yetiştirdiği çocuk miktarı bu günkü ile kıyaslanamayacak kadar fazlaydı.
Ümit edilir ki karşılıklı sevgi ve saygı, doğabilecek güçlükleri ortadan kaldırsın ve çalışamayacak kütlenin lehine toplumsal kurumların kurulmasını kolaylaştırsın.
Sayfa 100
·
23 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.