"Çağların en iyisiydi...en kötüsü de. Akıl çağı olduğu kadar, budalalık çağıydı da. İnanç çağıydı aynı zamanda ama inkâr çağıydı da. Bir yandan aydınlık, bir yandan da karanlık bir mevsim yaşanıyordu. Umudun baharı, karamsarlığın kışıydı. Her şeyimiz vardı, ama hiçbir şeyimiz yoktu. Hepimiz doğruca cennete gidiyorduk ama hepimiz cehenme de gidiyorduk. Kısaca o çağ, bu devre öyle benziyordu ki, sesi en çok çıkan otoriteler, iyisiyle kötüsüyle ikisinin karşılaştırılmasının, sadece üstünlük bağlamında yapılmasını diretiyorlardı."
Sayfa 9 - Ema KlasikKitabı okudu
·
23 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.