Ruhsal depremlere karşı kalpsel dönüşüm
Gidişimiz ölüme doğru olsa da yaşamak dönüş yolu için, kendimize dönebilmek için hayata iz bırakmak değil mi? Ölüm bu hayatın gerçeği.Asıl sorun hayatımıza dahil edip yaşatamadıklarımız.Kendimize neden bu kadar kolay yabancılaşıyoruz? Tercihlerimiz neden içimizde boşluğa sebebiyet veriyor?Ruhlar aç, nefisler açgözlü. Dengeyi bulmak insanın zor işi. Tefekkür gerekiyor insana sağlıklı bir inşa için. Zaman gerekiyor. Tefekkürsüz zaman bereketsiz, zaman ise ancak üzerine düşünülürse anlamına kavuşuyor. Düşmeyen insan da ne duruyor ne de düşünüyor.
Düşmek insana dünyada olduğunu hatırlatıyor. Yaşadıklarından sorumlu olduğunu bildiriyor. İnsan saçıp döktüklerini bir araya getirdikçe kendini hatırlıyor. Zalimliğini görüyor. Kavgası başlıyor.Nefis terbiye oluncaya, nefsin sesi kısılıncaya kadar devam ediyor
En güzel ıslah edici "O". Ne yaparsak yapalım biz kendimizi ve yaptıklarımızı kaldıracak güçte olamıyoruz. İşin manevi yükü olunca ne sırtımız ne omuzlarımız ne de kalbimiz yetiyor. O'nsuz "ol"amıyoruz.
22.03.2024
·
1 artı 1'leme
·60 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.