Tom gözlerini ovuşturup içlerinde biriken suyu temizledi. Yüzükoyun uzanmış, donmuş göle bakıyordu. Kıyafetinden akan dondurucu sular yağmur gibi yere dökülüyordu. Sırtüstü dönmeye çalışırken gayet yakından tanıdığı bir yüzle burun buruna geldi: Koldo’yla... Tom, Canavarın devasa, buzdan avcunda oturuyordu. Koldo gölün içine uzanıp Tom’u kurtarmıştı.
Tom’un içi, tarif edilmez bir mutlulukla dolup taşmaya başladı.
Koldo tekrar iyi olmuştu. Ve artık hep öyle kalacaktı. Gwildor’un bir Canavarı daha özgürdü artık!