Şu kağıda teslim ettiğin ruh, bitmeyecek hikayen...
Kalabalık ve yalnızlığın kesiştiği bir zamanda insan. Yalnızdı ve genişliyordu yalnızlığın sınırları daha da yalnızlaştıkça. Sıradanlaştıkça kalabalıkların, ayrıştıkça yalnızlığın bir parçası oluyordu. Kalabalık olacak kadar çoktu, yalnız denilecek kadar ıssız,uzak,dışa kapalı. Dünya zindanındaydı insan ve ölüm başında gardiyan.Isınıyordu içi insanın dünyadan soğudukça. Uçtan uca uçmanın anlamsızlığını görüyordu. Kendine talip insan uzaklaşıyordu uçurumlardan, zirvelerden. Çıkartıyordu eylemlerini cümlelerinin. Olmadığını, eksikliğini kabul ediyordu. İnsan, üç noktayla biten bir cümle olmaya karar veriyordu. Bir kağıda yazıp bırakıyordu ruhunu. Üç nokta ve insan sessizlik oluyordu. Hikayenin devamı…
24 Mart 2024
·
22 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.