YAŞAMAK ADINA
Doldurdu gırtlağını kalbinden esen rüzgâr
Dağıldı sessizce yaralarına
Kalbin ki susarak neler söyledi
En güzel şiirler bile uzaktı ona
Şimdi uykusunda kıpırdayan çocuklar
Rüzgârlarınla uçuşan kar gibidir
Ve dalgın gözlerin şefkatle aralanıp
Kelebekler döküyor onların titreyen kanatlarına
Uzanıp gidiyorsun belli belirsiz
Bir tutam kan
Sayfa 92 - EVEREST YAYINLARIKitabı okudu
·
40 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.