Birincisi; en güzel şekilde yaratıldığı halde kötüye meyledenlerdir. Bu tip insan, ahlâkî bakımdan en alçak seviyeye düşmüştür. O kadar ki başka hiçbir mahlûk o seviyeye düşmez.
İkincisi; iman ederek ve sâlih amel işleyerek bu düşük seviyeden kurtulmuş, yaratılışının gereği olarak bulunduğu üst makamda kalmıştır.
Bu iki tip insanın varlığı bir gerçektir; inkâr edilemez. İnsanlık toplumunda onları müşâhede etmek mümkündür.