Panda Pan hamıdan küsmüş və üzü meşəyə sarı çıxıb getmişdi.Yolda öz-özünə deyirdi:"Mənə niyə deməmisiniz eee.Mən də sizinlə gedərdim.Gedəndə nə olur ki?! Mən sizi o qədər yerə çağırmışam ki.Çağırsaydınız , nə olardı.Yerinizi dar eləməyə çəkdim ki.Günəşinizi əlinizdən almayacaqdım ki...
Ürəyinə xal düşmüş Pan yolda Alma ağacı ilə rastlaşır.Uzun-uzun onunla söhbət edir,almalarından yeyir,budağına çıxır, yıxılır, təzədən çıxır, beləcə, ürəyi saflaşır, üzü gülməyə başlayır.Alma ağacı bu vaxt Pana mühüm həyat dərsləri verir, onun üçün yeni üfüqlər açır.
"Panda Pan və Alma ağacı" bağışlamağın,barışmağın kitabıdır.Amin bu dəfə içimizdə yığılıb qalmış qərəzi,"bağışlamamaq"inadını qəlbimizdən silib-süpürməyin yollarını göstərir, sınmış qəlbin dost sevgisi ilə yenidən necə canlanacağını göstərir.
Sayfa 74 - SİMURQ NƏŞRİYYATIKitabı okudu
·
1 artı 1'leme
·33 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.