Gönderi

Onu sabah akşam düşünebilirdim ve düşünülmeye değer biri olduğunu hissediyordum. Kimse onu benim tanıdığım gibi tanımıyor, benim gibi takdir edemiyordu; kimse onu benim gibi sevemezdi -sevemezdi fakat işte, sorun buradaydı. Beni asla düşünmeyen bir kimseyi bu denli el üstünde tutmak neye yarardı? Aptalca değil miydi? Yanlış değil miydi? Yine de onu düşünürken öyle derin bir haz alıyordum ki bu düşünceleri kendime saklar, hiç kimseyle paylaşmazsam bunun ne zararı dokunabilirdi?
Sayfa 164Kitabı okudu
·
46 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.