Gündüz bakım evleriyle huzur evleri bize sunî doğurmayla sun î ölümü hatırlatmaktadır. Konforun varlığı ile sevgi ve sıcaklığın yokluğu her ikisinin ortak özelliklerindendir. Her ikisi de aileye karşı olan muhalefetin bir ifadesi ve insan hayatmda kadın rolünün değişmesinin bir neticesidir. Anne-babayla olan münasebetlerin peyderpey bertaraf edilmesi onlarda ortak bir özelliktir: Çocuk bakım evlerinde anne-babasız çocuklar, huzur evlerinde ise çocuksuz anne-babalar. Her ikisi de uygarlığın “harikulâde” ürünü ve her
ütopyanın idealidir.