Modernite bizi yüzeysel kalmaya mahkûm ediyor. Yani
bizi besleyen ana damarları kendisine göre tıkıyor, kesiyor, bizi yüzeysel bırakıyor. içsel manada derinleşmediğimiz zaman diplomalı cahiller olarak kalıyoruz; çünkü hepimiz modernitenin tüketim akımına göre eğitiliyoruz. O çerçeveden çıkıp da içinde bulunduğumuz nimete, hikmete, mirasa baktığımızda, modernitenin tüketim amaçlı akımının anlamsızlığı, çaresizliği ve illüzyonu çok net bir şekilde görünüyor. Bu eğitim sürecini küreselleşme olabildiğince tıkıyor. İlmin ve hikmetin zevkini
tadan biri artık dünyalığa ve modern dünyanın illüzyonuna kendini kaptırmıyor. Bizim dünyamızda ilim ve hikmet birbirinden ayrılmaz. Modernite ilmi hikmetten kopardı, onun için geriye sığ bir eğitim anlayışiı kaldı. Hikmetten kopan ilim teknolojinin emrine girer. Halbuki ilim bizatihi hakikat sevgisidir. Teknolojinin hakikat sevgisiyle alakası yoktur, teknoloji güç sevgisidir.
İlmi hikmete bağlarsanız teknolojiyi frenlemiş olursunuz. ilim aklî, teknoloji ise nefsi bir hadisedir.
Sayfa 143Kitabı okudu
·
25 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.